URSULA FADIC PEÑA

Is een Chileense fotografe die reclamefotografie studeerde aan het Instituut ALPES en productie van grafisch, fotografisch en videomateriaal aan de Universiteit van Chili. Ze werkte voor een groot deel van haar professionele carrière in studio’s die met fotografie en websites werken en momenteel is ze werkzaam in Schawk! België. Fadic’s passie voor documentaire fotografie groeide toen ze deel uitmaakte van het collectief Las Niñas tussen 2012 en 2013 en tijdens haar reizen door Europa waar ze haar Belgische vriend leerde kennen. Sindsdien woont ze vijf jaar in België.

Hoewel ik in het buitenland woon, heb ik altijd een sterke relatie en vloeiende communicatie onderhouden met mijn landgenoten in Chili. Sommige mensen denken “wie vertrekt, vergeet" maar in mijn geval en ervaring is dat niet zo. Toen de sociale onrust in Chili uitbrak, bewoog dit elke vezel in mij. Gelukkig had ik een bezoek gepland in november-december vorig jaar. Zo kreeg ik de kans deze revolutie mee te beleven. Met deze foto’s wil ik laten zien dat de demonstrant geen criminelen zijn. Zij of hij zijn personen, een vrouw die het misbruik beu is en daarop reageert, zodat de toekomst, hun toekomst en die van hun gemeenschappen beter wordt.

Instagram: @ursulafadic

NICOLE KRAMM CAIFAL

Is een professionele fotografe die met documentaire fotografie thema’s als mensenrechten, ecologie, migratie, diversiteit, gendergelijkheid en politieke conflicten brengt. Kramm studeerde Journalistieke Fotografie en Film met een specialisatie in documentaire film. Ze specialiseerde zich ook in regie van fotografie en film in de Escuela Internacional de San Antonio de los Baños in Cuba. Momenteel werkt ze als filmmaker voor internationale media. Terwijl Kramm de nieuwjaarsvieringen in de buurt van de Plaza de la Dignidad, het centrum van de sociale protesten in Chili, vastlegt, wordt ze in het oog geschoten door de Chileense politie. Ze verliest het zicht in een van haar ogen. Tijdens haar herstel werkt ze aan een documentaire over de sociale protesten in Chili.

Instagram: @nicole_kramm

¨Ik ben mijn pijn en belevingen beginnen vastleggen. Waarom? De staat ontneemt je niet alle dagen een oog toch? Wat had ik teveel gezien of wat zagen we toen ze in ons gezicht schoten?

Ik heb heel moeilijke dagen doorgemaakt. Ik herinner mij dat de druk zo groot was dat het voelde alsof mijn hersenen gingen ontploffen, misselijkheid, en ja ik huilde van de pijn. Ik kon zelfs niet recht staan. Soms heb ik het gevoel dat er vanaf mijn slaap een mes in mijn oog wordt gestoken.

Je ziet ook dubbel, je bent duizelig, verliest dieptegevoel, het water van de kraan valt niet in het glas, je botst, het zijn veel dingen. Ik identificeer mijn pijn met de pijn van mijn oma die blind aan het worden is; van ouderdom, maar ik ben vijftig jaar jonger.

Zo komen we bij het tijdperk oogpleisters, want licht dat in het oog schijnt is zo pijnlijk. De pupil van mijn oog is enorm. Ik ben een soort van vleermuis geworden. Ik sluit alle gordijnen tot de schemering aanbreekt. Wat zie ik? Zwart en periferisch licht, hetzelfde als in de foto, soms op het netvlies flitsen, dwarrelende lichten…

Mijn rugzak is een wandelende apotheker, iedere druppel, nog meer tranen. Alsof de wanhoop zo wegstroomt…

En zo leef je tussen twee werelden. Ik wandel langs het pad van zij die zich niet onderwerpen en ik druk mijn gevoelens uit. Ik heb altijd gedacht dat ik een vrouw ben met veel geluk en ik leef een prachtig leven in overeenstemming met mijn politieke overtuigingen.

Deze keer moet ik vechten om te genezen. Een week geleden pakte ik mijn spullen bijeen en kwam ik naar Wallmapu, om mij met mijn volk te herenigen. Ze hebben hier voor mij prachtige eeuwenoude medicijnen klaargemaakt. Terwijl de Machi (Mapuche spirituele geneesvrouw) in de inheemse mapudungun taal bidt, sluit ik mijn ogen en voel ik hoe ze mij met aandacht en hoop aankijkt. Ze zegt dat ik de newen (kracht in mapudungun, de taal van de Mapuche) van een krijger in het bloed heb, alles komt goed.

Ik zal samen met de Pachamama (Moeder Aarde) vooruit gaan, genezen, mij beschermen. Een van onze onderdrukkers zou dit moeten lezen en zich identificeren met een van de 460 kameraden die het zicht hebben verloren omdat ze de straat opkwamen. Wij zijn geen misdadigers, we zijn dappere jongeren met dromen en voornemens om de wereld te veranderen.